EDORTA JIMENEZ. Koioteren arrastoa

Aukeratu nuen liburu hau, agerian den lez, indioei buruzko zerbait eukiko zuelakoan eta gai horretan beti izan dut jakinmina.
Liburua gustatu zait, zerbait kontatu du indioei buruz, beraien ohiturei buruz, hizkuntzak eta tradizioak eta euskal herriko jendearekin, herri txikia, isladatu bezala, konparatu ditu.

Zerbait kontatu du ere bai euskaldunei buruz, amerikar euskaldunei buruz, nola bere euskalduntzea ezabaturik, erdigalduta geratu da amerikar tradizioekin, beraien hizkeran eta beraien ohitura nahasturik.

Baita herri garatua bezala,Estatu Batuak eta bere kultura kutsatua, artifiziala eta garaile bezala kritikatzen du, halan indioak erreserbatan itxita, bere natura basatiak inguraturik errespetazen dituzte bitartean, estatubatuarrek, kolonoek, inbaditzaileek zein mina egin diote bere inguruari:Natura basatia, indioena, zaindua, ederra eta askea indioena ; kutsatua, itxita eta faltsua estatubatuarrena.

Kontatzen du ere bai nola indioek ahoz aho kontserbatu dituzte bere tradizioak, eta , nahiz eta pobreak izan, kasinoko aberastasuna aprobetxatuz, lortu dute bere kultura bizia irautea.

Narrazio moduan egin badu ere, Edortak bere inpresio eta ideiak zabaltzen ditu liburuan, era subjetiboan, narrazio sinplea erabiliz eta deskribapen arrunten bidez.

Pasadizo pare bat kontatzen dizkigu, niretzat gutxi izan direnak, zeren indioei buruzko istorio gehiago espero nuen, apur bat ezkorra , zeren kritikatzen du indioek erabili dituzte amerikar bideak beraien kultura gordetzeko...