Pijama marradunaz jantzitako umea
John Boyne
Eleberri honek kontatzen diguna Bigarren Mundu Gerran eta konkretuki Berlinen eta Auschwitzen (Polonian) gertatzen da.
Protagonista nagusiak, bi ume dira. Bata, Bruno, komandante nazi baten semea da.Bestea, Shmuel, judutarra eta kontzentrazio esparruan sartuta dago.
Haien arteko harremanak, haien arazo, kezka eta interesak ezagutuko ditugu liburuan zehar.
Brunori ez zaio bidezkoa iruditzen Berlingo etxetik ateratzea, bere lagun minak han uztea, leku itsusi hartara (Auschwitzera) bizitzera joatea, han lagunak ez izatea, aspertzea... eta aurrez aurre duen errealitatea (zapalkuntza, beldurra, sufrimendua, gosea...) ez du ikusten.
Shmuelek ez dio zuzen-zuzen erantzuten, ez dio kontzentrazio esparruaren errealitatea azaltzen, bere beharrak ez ditu aipatzen...
Bi mundu guztiz enfrentatuta eta haiek lagunak izango dira. Esan dezakegu umeen adiskidetasuna eta batez ere inozentzia direla benetako protagonistak.
Gainetik ikusita, hau izango zen liburuaren argudioa. Baina liburuak askoz gehiago esaten du. Liburuaren azken esaldiak hauek dira: “ Jakina, hura guztia aspaldi batean gertatu zen, eta ezinezkoa da berriro halakorik gertatzea. Ez, gaur egun, ez orain” Zihur?
Brunok leihotik ikusten duena ulertzeko, errealitatearekin ez enfrentatzeko, "asmatzen" ditu azalpenak, ez ditu galdera zuzenak egiten... Jarrera hori ez da guztiok izaten duguna sarritan?
Egoera mingarria, injustu, bortitz baten aurrean, beste keku baterantz begiratzea, ez enteratzearena,ez ulertzearena egitea...
Ez da Brunok egiten duena? Baina Bruno umetxoa da. Guk zergatik ez dugu errealitatea "ikusten"?
Liburua gustatu egin zait. Oso erreza da irakurtzeko, entretenigarria da eta oso pertsonaia hurbila eta hunkigarriak ditu. Gomendatzen dizuet irakurtzea.
John Boyne
Eleberri honek kontatzen diguna Bigarren Mundu Gerran eta konkretuki Berlinen eta Auschwitzen (Polonian) gertatzen da.
Protagonista nagusiak, bi ume dira. Bata, Bruno, komandante nazi baten semea da.Bestea, Shmuel, judutarra eta kontzentrazio esparruan sartuta dago.
Haien arteko harremanak, haien arazo, kezka eta interesak ezagutuko ditugu liburuan zehar.
Brunori ez zaio bidezkoa iruditzen Berlingo etxetik ateratzea, bere lagun minak han uztea, leku itsusi hartara (Auschwitzera) bizitzera joatea, han lagunak ez izatea, aspertzea... eta aurrez aurre duen errealitatea (zapalkuntza, beldurra, sufrimendua, gosea...) ez du ikusten.
Shmuelek ez dio zuzen-zuzen erantzuten, ez dio kontzentrazio esparruaren errealitatea azaltzen, bere beharrak ez ditu aipatzen...
Bi mundu guztiz enfrentatuta eta haiek lagunak izango dira. Esan dezakegu umeen adiskidetasuna eta batez ere inozentzia direla benetako protagonistak.
Gainetik ikusita, hau izango zen liburuaren argudioa. Baina liburuak askoz gehiago esaten du. Liburuaren azken esaldiak hauek dira: “ Jakina, hura guztia aspaldi batean gertatu zen, eta ezinezkoa da berriro halakorik gertatzea. Ez, gaur egun, ez orain” Zihur?
Brunok leihotik ikusten duena ulertzeko, errealitatearekin ez enfrentatzeko, "asmatzen" ditu azalpenak, ez ditu galdera zuzenak egiten... Jarrera hori ez da guztiok izaten duguna sarritan?
Egoera mingarria, injustu, bortitz baten aurrean, beste keku baterantz begiratzea, ez enteratzearena,ez ulertzearena egitea...
Ez da Brunok egiten duena? Baina Bruno umetxoa da. Guk zergatik ez dugu errealitatea "ikusten"?
Liburua gustatu egin zait. Oso erreza da irakurtzeko, entretenigarria da eta oso pertsonaia hurbila eta hunkigarriak ditu. Gomendatzen dizuet irakurtzea.
No hay comentarios:
Publicar un comentario